Ik ging hier ongewild al 2 maanden geleden in blogverlof. Niet om me te focussen op de leuke dingen, helaas, maar omdat mijn wereld een beetje instortte...
De Echtgenoot besloot dat hij De Echtgenoot niet meer wil zijn. Wat maakt dat ik de laatste 2 maanden een beetje op overlevingsmodus sta. Maar stukje bij beetje vind ik terug wat kracht en moed om ook eens iets leuk te doen.
De naaimachine heeft wel nog wat gewerkt, maar enkel heel sporadisch, voor iets noodzakelijk.
Mijn dagen zijn nu gevuld met een geloop naar banken, binnenkort notaris, om hopelijk mijn droomhuis, vlakbij al mijn familie, te kunnen behouden, en de kinderen die stabiliteit te kunnen laten behouden.
Ik ging er wel een weekje met de kinderen tussenuit naar zee, hoognodig, voor alledrie, en we hebben genoten! Eind augustus heb ik nog een kleine 2 weken vakantie, dus hopelijk zit er dan ook nog een klein tripje in.
De kinderen croste er de hele camping rond met hun fietsen (want jaja, De Zoon is ondertussen volleerd fiets-en slipkampioen, een echte jongen!), we gingen zwemmen, fietste naar het strand, en de uren dat ik de kinderen kwijt was aan vriendjes en speeltoestellen, haakte ik rustig vanuit mijn ligstoel.
(sorry, enkel smartphone-foto's)
Deze week werd de naaimachine dan toch weer uitgehaald voor 2 bruidsmeisjesjurkjes die ik maakte voor een collega, en stilletjes aan begin ik ook weer zin te krijgen om er in te vliegen.
Dus voorlopig nog even blogverlof tot na de grote vakantie (vermoedelijk), en nadien hoop ik jullie een hele nieuwe herfstgarderobe te kunnen tonen. (misschien geraakt die stoffenkast dan eindelijk eens wat uitgedund)