Ik nam het ook groots op, want ik knipte gekookte wol, EN een versie in dikke tricot, zodat De Dochter een herfst- en een lentejasje zou hebben... Maar de voering van de gekookte wol was niet dat, en hoe zat die kraag onder die kap, en oh, nu is het winter, tja, dan wacht ik wel tot de lente.
De jasjes belandden in de kast, en vorig jaar, haalde ik ze er vol goede moed weer uit. Maar ik wil altijd vanalles tegelijk maken. En behalve wat voering in de lenteversie plaatsen, gebeurde er weer niet veel.
Dus belandden de jasjes weer op hun oude vertrouwde plaats, onderin de kast, op een hoopje gefrommeld.
Maar nu ik mijn naaikamer aan het herinrichten ben, nu wordt het tijd om plaats te maken.
Dus ik liet De Dochter, van ondertussen 4 en half het rode jasje nog eens passen. En hoewel het patroon maar tot maat 98 ging, en De Dochter toch wel makkelijk 114cm haalt en vlotjes 23kg weegt, paste het jasje zowaar nog! De mouwen zijn zelfs nog te lang!
Slimme mama, zo veel naad knippen. Ah ja, want 2 jaar geleden dacht ik al: oei oei, diene 98, dat gaat te klein zijn...
En nu wil ik aan jullie vragen om hier af en toe een te komen vragen of de jasjes al zijn afgeraakt ;-) Want ik ken mezelf, er liggen hier nog te veel leuke projectjes te wachten om dat rotjasje af te werken.
Ik moet mezelf er alleen aan helpen denken dat dat jasje helemaal niet zo moeilijk is als ik oorspronkelijk dacht!
